Może stąd, że nie ma w nim wątku, który by błyszczał i ciągnął całą resztę. Oglądając film, miałam wrażenie, że jest zbiorem drugoplanowych postaci i historii. Uwielbiam Milesa Tellera, ale tutaj nie miał, co robić ;) I żeby nie było - uważam film za średni, nie jakoś przesadnie zły. Wyłuskałam też dwa cytaty, które są warte zapamiętania:
"Zwykły człowiek uważa wszystko za błogosławieństwo lub przekleństwo. Wojownik widzi w tym wyzwanie."
"Don’t just feel special, be special."

Wątek przecież jest jeden główny - praca. Jak to jest w wieku 20 lat szukać pracy, tą wysokopłatną, tą wyśnioną i tą by przetrwać z miesiąca na miesiąc, a która może okazać się czymś więcej. Właśnie gdyby nie zlepek drugoplanowych postaci, ten film byłby nudny. Tak pokazuje każde oblicze możliwości jakie mamy przed sobą. Inną sprawą jest, że polskie realia są trochę inne.

Tak, film opowiada o szukaniu pracy i na odnajdywaniu się w rzeczywistości, gdzie nikt na Ciebie nie czeka z tabliczką "posada Twoich marzeń". Ja natomiast nie odnalazłam w nim historii, która by mnie wciągnęła. Miejscami wręcz czułam, że to co się dzieje jest na siłę powielone i zwyczajnie nieśmieszne.

Wszystko przefajne jest w tym filmie, super się go ogląda, są bardzo dobre teksty, świetnie zagrany, zabawny i bardzo budujący. Brakuje tylko jednej rzeczy - wiarygodności. Główny bohater (Miles Teller) przynajmniej ze 2 razy wygrywa los na loterii i to jest spory problem, bo film niby o tym, jak ciężko się odnaleźć jest na rynku pracy, jak trudno wejść w dorosłe życie, no a tu kolesiowi gwiazdki z nieba spadają.

trochę masz racji, a trochę nie masz. bo ta pierwsza wygrana na loterii wcale przecież nią nie jest - dostał, teoretycznie, pracę marzeń, w której okazało się, że musi trzymać się sztywnych, przestarzałych reguł, dopasować się do "reguł" szefowej i jeszcze najlepiej wskoczyć jej na kolana. to akurat w jakiś sposób jest "życiowe", bo często praca, której chcemy okazuje się wcale nie być taka piękna jak nam się wydawało.
ale zgadzam się, że głównemu bohaterowi ogólnie trochę zbyt łatwo szło z pracą, zważywszy choćby na to, ile osób zajmuje się mediami społecznościowymi -a on na początku tak naprawdę nie miał się czym pochwalić (a przynajmniej nie pokazano tego w filmie)

bo często tak jest, że gwiazdki spadają, aczkolwiek nie każdy ma to szczęście, któremu nierzadko trzeba trochę dopomóc ;)

W filmach tak jest często. Jednemu na 100 się przytrafia coś takiego jak Tellerowi w tym filmie, więc ciężko się z nim utożsamiać. I dlatego też ciężko pozytywnie tak tę produkcję oceniać, bo nie opowiada o zwykłych przedstawicielach, tylko farciarzu, który jeszcze modnie hipsteruje na koniec.

nie wiesz? jak to straszny chłam. Kendrick i Teller w jednym filmie = gniot. Film typowy dala amerykańskich gimbusów

Akurat Kendrick i Teller są jednymi z najbardziej uzdolnionych aktorów komediowych młodego pokolenia. W dramatach też potrafią się świetnie odnaleźć, co już udowodnili - Anna w "W chmurach" a Miles w "Whiplash". Chociaż zgadzam się, że sam film jest słaby. Większość komedii z Milesem uwielbiam, bo mimo to że są głupkowate i "dla gimbazy" to mają coś w sobie ciekawego. Tutaj tego czegoś zabrakło.